فرهاد اقطار، با بیان اینکه یکی از مشکلات ما کاهش مراکز کاهش آسیب است، تصریح کرد: متاسفانه این اتفاق فقط در تهران نیست و در برخی شهرهای بزرگ دیگر هم ما با کاهش مراکز کاهش آسیب مواجه هستیم. مراکز کاهش آسیب به علت‌های مختلفی تعطیل می‌شوند. مراکز کاهش آسیب به دنبال افرادی است که ته خط هستند و جایی ندارند، اما تمایل دارند که این خدمات را دریافت کنند و به طرف پاکی بروند این افراد با کسی که متجاهر هستند، تفاوت دارند.

اقطار خاطرنشان کرد: معتاد متجاهر به هیچ وجه تمایلی به پاکی ندارد، اما کسی که به مرکز کاهش آسیب مراجعه می‌کند می‌تواند پس از مدتی در فرآیند درمان وارد شده و برای او درمان مناسب تجویز شود. این فرآیند در حال حذف شدن است و صرفاً به این تبدیل شده که افراد را جمع آوری می‌کنیم و در یک مرکز ماده ۱۶ نگهداری کنیم. در حالی که خروجی پاکی ماده ۱۶ در بهترین حالت کمتر از ۱۰ درصد است که به بعد از آن نیز فکر نشده است.

معاون پیشگیری و درمان اعتیاد مرکز توسعه پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی با اشاره به تعطیلی این مراکز گفت: بودجه‌هایی که برای مراکز کاهش آسیب توسط دستگاه‌های مسئول پرداخت می‌شود، بسیار کاهش یافته است. در هیچ جای دنیا یک فرد معتاد صرف اجبار درمان نمی‌شود. می‌توانیم جامعه را از حضور این افراد پاک کنیم اما نمی‌توانیم آن‌ها را درمان کنیم حداقل آن چیزی که ما در این چند سال دیده‌ایم کسی در ماده ۱۶ درمان نشده، چراکه درمان با اجبار است و برای بعد از درمان، کمتر بودجه در نظر می‌گیریم.

اقطار خاطرنشان کرد: براساس قانون اگر بعد از دو دوره حضور در ماده ۱۶ فرد پاک نشد و نمی‌خواهد پاک شود باید به اردوگاه کار اجباری بروند. قانون گذار این موضوع را بیان کرده است اما عملیاتی نشده است. سیاست گذار باید قبول کند که یکی از فرآیندهایی که وجود دارد فرآیند کاهش آسیب است. اقدامات کاهش آسیب موجب می‌شود که بیماری‌های مانند ایدز و هپاتیت کاهش پیدا کند.

وی در پاسخ به این که جمع آوری مراکز کاهش آسیب و کاهش تعداد این مراکز آیا موجب افزایش بیماری‌های مقاربتی و بیماری‌های عفونی مانند ایدز و هپاتیت در بین معتادان متجاهر می‌شود، گفت: بله، قاعدتاً می‌تواند این اتفاق بیفتد، چراکه یکی از خدمات مراکز کاهش آسیب کنترل و کاهش این بیماری‌ها می‌تواند باشد و با تعطیلی این مراکز باید در این خصوص هشدار داده شود.